1. Wołać o pomoc niebios, prosić o wsparcie to nie byłoby w moim stylu.

 Heartbeats

   Słodki Jezu, nie wiem po raz który czytam ten artykuł, ale nadal nie mogę w niego uwierzyć. ON u NAS.  Co z tego, że jestem dorosłą kobietą? Chyba mam prawo mieć swojego ulubionego siatkarza ever, prawda? Dobrze, to brzmi nieco fanatycznie i hotkarsko, przyznaję, jednak jestem pewna, że nie tylko ja tak zareagowałam.

  -Nie uwierzysz, jakie ciacho będzie grało w Jastrzębiu! – Amelia od wejścia rzuca zupełnie nieinteresującymi mnie wiadomościami. Po cholerę mi Jastrzębie, skoro mój Tosiek przyjeżdża? Przechodzę do salonu nie bardzo słuchając paplaniny Amelii. – On się nazywa jakoś Hłasko, czy Piasko albo Jaśko…

Co kurwa?

-A skąd on przychodzi? – pytam, sięgając po szklankę z sokiem.

-On z Włoch, to Polak z pochodzenia, ale mieszkał we Włoszech – odpowiada.

-On się Łasko nazywa – mruczę z zażenowaniem.

-Tak tak, Łasko! – ekscytuje się Am. – To miałam na myśli!

Nie wątpię. Ona mi w tym sezonie tyle siary narobi…

-A co z Kubą?

-Na razie jest fajnie, więc niech tak zostanie.  Poza tym, do Jastrzębskiego przychodzą też Kochankowie Nocy Letniej.

-I co, też się będą miziać?

-Zapewne. Wiesz, w Jastrzębskim szukają czirliderek…

-Chcesz iść?

Błagam nie, nie idź, nie idź…

-Jutro jest casting. Pójdziesz ze mną, prawda?

-A mogę nie iść?

-Nie.

-Sama sobie odpowiedziałaś. Na którą to jest?

-14, na hali.

-I jak ten casting wygląda?

-No wiesz, masz muzykę i tańczysz.

A ja głupia myślałam, że trzeba być akrobatą, bo inaczej nie wpuszczą cię do środka!

-Tańczysz to co chcesz i do czego chcesz?

-No.

-I do czego ty tańczysz?

-Kochanie, do Hey nie zatańczę.

No co ty nie powiesz?

-To co masz?

-Wiesz, to give me everything tonight, kojarzysz?

-Ta. W sumie, do takich rzeczy będziesz kręciła tyłkiem i wymachiwała pomponami, musisz się przyzwyczajać. Tylko powiedz mi, dlaczego nie u nas?

-Bo tam jest nabór, to po pierwsze. Po drugie, to pomoże mi poznać się z… z…

-Łasko.

-No właśnie.

Boże. Nie mam słów.

-A jak się zainteresuje tobą ktoś inny, na przykład taki Bartman?

-Co za problem, wykorzystam go do poznania się z Łasko. Kto wie, może uda mi się zapoznać ciebie z Antoninem? Bo słyszałaś, że on przychodzi do ZAKSY z Samicą?

Wait, wait, wait. Chciałam Antośka, nie Umarlaczka.

-Trup to do kompletu?

-Raczej. I ich kompan, Pierrot, tyle że on do Kielc.  W tym sezonie naprawdę będzie na  co popatrzeć.

-No, dobra siatkówka się szykuje…

-Kochanie, przystojna przede wszystkim, PRZY-STOJ-NA.

Uśmiech Amelii mówi wprost, jak postawiła sobie cel. Jeśli będzie tą czirliderką, to według wszelkich  fanfiction szansę na wyrwanie siatkarzyka istnieją. Problem tkwi w tym, że nie interesują ją ‘prości’ panowie, tylko ci nieosiągalni. We wszelkich opowiadaniach siatkarskich cycate pomponiary są wredne, fałszywe, przebiegłe, głupiutkie i nie są brane na poważnie. Amelia jest na całe szczęście wyłącznie głupiutka. I naiwna. I łatwowierna.  Patrząc na wybranki naszych siatkarzy to nie grzeszą urodą. Amelia jest całkiem ładna,  chociaż przypomina mi tą… i oj, do tej też jest podobna… Nieważne, ją polscy niezbyt interesują. Przynajmniej o to mogę być spokojna.

  W życiu bym nie przypuszczała, że jest takie zainteresowanie pomponami wśród tancerek. Serio, oczekiwałam jakiejś garstki, a tu ze trzydzieści ich przylazło. Są szczupłe/kościotrupowato chude, mają długie, błyszczące włosy  i tonę makijażu. Myślałam, że to tylko stereotyp wykreowany w amerykańskich serialach, gdzie one rządzą razem z gwiazdami szkolnej drużyny sportowej.  Widać, ten stereotyp nieźle się przyjął…  Mam nadzieję, że Amelia pokaże im ich miejsce. Ona jest bardzo, BARDZO dobra. Dorzucając jej charakter, w drużynie prawdopodobnie będzie najbardziej obgadywana. Cóż, wątpię, że zwróci na którąś z nich uwagę.

-Boję się – łapie mnie niespodziewanie za rękę. – Spójrz sama, jak one wyglądają a jak ja. Wyglądam niczym zmutowana Japonka z Mongołką, do tego jestem niska…

-Amelia, jesteś najlepsza.

To podziałało, prawda? 

-Naprawdę w to wierzysz? Kocham cię – przytula się do mnie mocno. Czyli aż tak źle pocieszanie mi nie idzie…

-Ja też cię kocham, dasz czadu – uśmiecham się. Bo da. Czekamy spokojnie na kolej Amelii i chyba ja zaczynam się tym bardziej stresować niż ona. Wreszcie wywołują ją na salę.

-Chodź ze mną, błagam! – tradycyjnie kiedy jest zdenerwowana tak dziwnie piszczy, jakby miała za sekundę się rozpłakać. Idę z nią, opieram się o ścianę i unoszę kciuk w górę dodając jej otuchy. Z każdą kolejną chwilą Amelia rozkręca się na dobre pokazując maximum swoich możliwości. Jest niemożliwie dobra i nie ma sposobu, by jej nie wzięli. Ona sama robi lepsze show niż moje ‘ukochane’ czirli z Politechniki razem wzięte. I do tego nie przypomina striptizerki. Uśmiechnięta kończy występ, zabiera rzeczy i razem wychodzimy do samochodu.

-Mam to jak w banku – mówi zadowolona.

-Masz – przytakuję. – Obyś się im nie dała.

-Ja? Przestań. Zobacz, co się jeszcze będzie działo.

Chyba nie chcę wiedzieć.

  Zapiekanka się zrobiła, wino schłodzone a kawalera nie ma. Powinien być jakieś dwadzieścia minut temu, dzwoniąc słyszę ‘Kotku, przecież żyję, zaraz będę!’. Oczywiście. Widzi się ze mną trzy razy w miesiącu, to i tak musi się spóźnić. Bo to koledzy go zatrzymali, bo to w firmie coś się działo z komputerem i musiał dłużej zostać. Za każdym razem, gdy jedzie do Kędzierzyna cokolwiek musi stanąć mu na przeszkodzie. Ja od zawsze jestem mniej ważna.

Przynajmniej telewizor mnie nie zawiedzie.

‘Dwadzieścia osób zginęło w zamachu bombowym w…’

Mówiłam już, że nie lubię wiadomości? Jakieś dziewięćdziesiąt procent to same smutne i przygnębiające rzeczy. Pstryk.

‘-Którego dnia obchodzony jest Dzień Niepodległości w Polsce?

-Yyy… 15 sierpnia?’

SERIO? Ja pieprzę, kto ich wziął do telewizji? Pstryk.

‘Podpaski są dopasowane do…’

REKLAMOM MÓWIĘ STANOWCZE NIE. Zobaczmy, co na muzycznych. Pstryk.

Kiepski bit i gołe dupy. Dalej.

O, cycki i Pitbull aka ‘Zaśpiewam wam piosenkę, ale najpierw policzymy po hiszpańsku do czterech i wymienimy cztery stolice świata’. DALEJ. 

Coś, czego nie znam i mi się nie podoba. Może zobaczmy co na Sporcie? Pstryk.

No proszę, pan ‘zamiast maszynki wolę śliczne dziewczynki’.

-Gieneralnie to walczymy o najwyższe cele…

Czy ja już mówiłam, jaki masz wkurwiający akcent?  I znów się nie ogoliłeś!  Jezu, do Katowic przyniosę ci maszynkę i piankę do golenia. Obiecuję.

-…nie ważne, że miejsce w Final Eight mamy zapewnione, chcemy pokazać, że mamy potencjał i potrafimy go wykorzystać.

Cóż za mądre słowa, aż się wzruszyłam! Jeszcze wypowiedz ‘pińdźisiąt’ a będę wniebowzięta.

Dzwonek do drzwi. Bywa, kiedy indziej mnie wnieboweźmiesz. Dzisiaj niebo pokaże mi ktoś inny.

------------------------------------------------------------------------------

Proszę przyzwyczajać się do tej nietypowej dla mnie narracji. Nie wiem, po co to teraz wstawiam.